به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، این پهپاد در نگاه اول، شبیه یک پهپاد چند پروانه چینی DJI است. با این حال، پس از رسیدن به حریم هوایی هدف، بسته به آنچه در جنگ مورد نیاز است، می‌تواند در یک چشم به هم زدن به ۲، ۳ یا حتی ۶ پهپاد کوچک‌تر تقسیم شود.
هر یک از این پهپادها تنها یک تیغه دارند اما می‌توانند مانند یک پهپاد معمولی شناور شوند و آزادانه حرکت کنند. آن‌ها می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و هرکدام نقش خاصی را ایفا کنند – مانند فرماندهی، شناسایی، ردیابی و حتی راه‌اندازی یک حمله – و در عین حال برای تکمیل یک مأموریت با هم همکاری می‌کنند.
این تحقیق که در دانشگاه هوانوردی و فضانوردی نانجینگ رهبری می‌شود، پیشرفتی در فناوری جداسازی هوایی محسوب می‌شود.
سال‌ها گروه‌های مختلف در سراسر جهان تلاش کرده‌اند تا روشی عملی و کارآمد برای جداسازی کنترل‌شده پهپادها در هوا ابداع کنند. این فناوری می‌تواند میدان جنگ را تغییر دهد. هنگامی که یک گروه پهپاد روی صفحه رادار دشمن ظاهر می‌شود، سیستم‌های پدافند هوایی منابع و ابزارهای تسلیحات ضد پهپاد را بر اساس تعداد پهپادها اختصاص می‌دهند.
با این حال، اگر حجم ازدحام پهپادها به طور ناگهانی افزایش یابد، نه تنها سیستم دفاعی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، بلکه یک شوک روانی ایجاد می‌کند که می‌تواند مقاومت مؤثر فرماندهان و سربازان دشمن را مختل کند.
پیشرفت در این فناوری کُند بوده است زیرا راندمان پرواز در زمانی که پهپادهای سنتی با یکدیگر ترکیب می‌شوند به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. تیم محققان چینی بر این چالش غلبه کرده است. وقتی پهپادهای کوچک با هم متحد شدند، توانستند سریع‌تر و فراتر پرواز کنند. حتی پس از جدایی، راندمان پرواز آن‌ها ۴۰ درصد بیشتر از پهپادهای کوچک سنتی باقی ماند.
چین پیشروترین طراح و تولیدکننده هواپیماهای بدون سرنشین در جهان است. محققان پروژه بر این نظرند که طراحی ترکیبی و فناوری جداسازی هوایی امکان افزایش بیشتر اثربخشی استفاده از پهپاد را فراهم می‌کند.
الهام‌بخش تیم محققان در این پروژه دانه افرا بود. ساختار منحصربه‌فرد دانه افرا – لپه‌ای بال‌مانند که دور دانه می‌چرخد – که مدت‌ها توسط گیاه‌شناسان به‌خاطر توانایی‌اش در حمل مسافت‌های وسیع توسط باد تحسین می‌شد، باعث بالا آمدن دانه می‌شود و به آن اجازه می‌دهد در شرایط بادی شناور شود یا حتی صعود کند.
محققان لاکهید مارتین، تولیدکننده پیشرو اسلحه در ایالات‌متحده، در سال ۲۰۱۲، از دانه افرا الهام گرفتند تا پهپادی را با لنزهایی که دائماً در حال چرخش هستند و قادر به ردیابی هدف پایدار و تصویربرداری با وضوح بالا است، بسازند؛ اما به دلیل محدودیت انرژی و ظرفیت بار، نمی‌توانست برای مدت طولانی پرواز کند یا به تنهایی از عهده وظایف پیچیده برآید. تیم ایالات‌متحده هواپیماهای بزرگی را برای تحویل این پهپادها در نظر گرفت، اما هزینه و خطر سرنگونی آن بسیار زیاد بود.
اگرچه دیگر تیم‌های غربی از آن زمان ماشین‌های مشابهی را توسعه داده‌اند، اما هیچ‌یک کاربردهای عملی در مقیاس بزرگ را گزارش نکرده‌اند.
پهپادهای چینی الهام گرفته از دانه افرا را می‌توان از آزمایشگاه به خطوط تولید در چین برد تا جنگ‌های آینده را متحول کند. با این حال، نکته کلیدی مونتاژ آن‌ها برای رسیدن به پرواز کارآمد در مسافت طولانی است. برای این منظور و پس از شکست‌های متعدد، محققان آزمایش‌های گسترده و دقیق تونل باد را انجام دادند و در نهایت شکل تیغه‌ای را پیدا کردند که هم از کارایی پرواز ترکیبی و هم پرواز تک پشتیبانی می‌کرد.
در آزمایش‌های پروازی، هم بدنه و هم پهپادهای جداگانه پایدار بودند. اگرچه حداکثر سرعت پرواز بدنه ترکیبی با برخی از پهپادهای نظامی با کارایی بالا مطابقت نداشت، اما می‌توانست پهپادهای کوچک را با چنان سرعتی پرتاب کند که وقتی به حریم هوایی هدف می‌رسید، حریف زمانی برای تعیین آنچه در حال رخ دادن است نداشته باشد. یک سرباز می‌تواند چندین ماژول این چنینی را حمل کند تا در صورت نیاز مأموریت‌ها را انجام دهد و به ارتش چین برتری تاکتیکی بیشتری نسبت به دشمنانش بدهد.
از زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین، چین تلاش‌های تحقیقاتی و تولید پهپادهای خود را دوچندان کرده و به دنبال پیشرفت‌های فناوری و مقرون‌به‌صرفه است تا برای درگیری‌های آینده آماده شود. با این وجود، برخی از کارشناسان نظامی هشدار می‌دهند که سیستم‌های پهپاد چین در جنگ‌های مقیاس بزرگ آزمایش نشده‌اند و این امر بر اثربخشی این استراتژی سایه می‌اندازند.
منبع: scmp
