به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، تعداد پروژههای تاکسی خودران آپولو گو (Apollo Go) شرکت بیدو و همچنین ویراید (WeRide) و پونی.ایآی (Pony.ai) – از مرحله آزمایشی تا مراحل مختلف تجاریسازی – از رقبای آمریکایی پیشی گرفته است. این شرکتها نیز بخش عمدهای از فعالیتهای خود را در داخل چین انجام میدهند، ولی حضور در نقاطی مثل دبی، ابوظبی و سنگاپور را هم کلید زدهاند و به دنبال ورود به بازار آلمان، انگلیس و سایر کشورهای اروپایی نیز هستند.
البته مقایسه میزان پیشرفت شرکتهای AV کار سادهای نیست. تاریخچه نسبتا کوتاه این صنعت سرشار از انقلابهای کاذب و شکست خورده و وعدههای تحقق نیافته است. برخی شرکتها که امید فراوانی به موفقیتشان میرفت و میلیاردها دلار ارزشگذاری شده بودند سقوط کردند، و سرمایهگذارانی هم بودند که صبرشان به پایان رسید و دست از حمایت فعالان این بخش برداشتند.
ولی وضعیت صنعت باتری و خودروهای برقی چین نشان میدهد که پکن حاضر است مبالغ هنگفتی را به بخشهای دیربازده اما راهبردی اختصاص دهد. صنعت بسیار قدرتمند خودروهای برقی که طی چند دهه در چین شکل گرفته است، میتواند یکی از مزایای بالقوه شرکتهای AV این کشور در برابر ویمو و دیگر رقبای آمریکایی از جمله تسلا و زوکس (Zoox) آمازون باشد.
مدیر آزمایشگاه تحقیقاتی ماشینهای «متصل» (Connected) و خودران دانشگاه دلاور میگوید این صنعت در آمریکا بیشتر بازارمحور بوده، اما در چین عمدتا دولت نقش داشته است؛ و از نظر فناوری هم نمیتوان بهراحتی گفت کدامیک جلوتر یا عقبتر است، ولی قطعا هیچکدام آنقدر خوب نیستند که بتوانند در شرایط نامساعد مانند بارش برف شدید بهدرستی عمل کنند.
پکن فناوری AV را یکی از بخشهای راهبردی میداند و رسیدن به جایگاه نخست جهان در حوزه خودروهای بدون راننده تا سال ۲۰۳۵ را هدفگذاری کرده؛ و یکی از نشانههای اشتیاقش برای رسیدن به هدف مذکور، شروع مجدد صدور مجوز آزمایش تاکسیهای خودران است.
پس از اعتراضات رانندههای تاکسی درباره احتمال بیکار شدنشان، نهادهای نظارتی چین در نیمه دوم سال ۲۰۲۴ صدور مجوز برای AVهای جدید یا گسترش فعالیت آنها به شهرهای دیگر را تا چند ماه متوقف کردند. اما حالا این نگرانیها و اعتراضات در مقابل منافع ملی در یک صنعت نوظهور کلیدی رنگ باخته و در اولویت دوم قرار گرفتهاند.
خودروهای بدون راننده هنوز در حال آزمایش و پیشرفت هستند و بسیاری از کارشناسان میگویند که کاربرد تجاری واقعی آنها فعلا هدفی دور از دسترس است.
هنوز مسائل حل نشده و موانعی در برابر بهکارگیری تاکسیهای واقعا خودران در معابر وجود دارد، و هر نوع ایراد و بهویژه تصادف این نوع خودروها نیز واکنشهای منفی شدیدی را در پی خواهد داشت.
در آمریکا ویمو رهبر بلامنازع این صنعت است و خودروهای کاملا خودران و بدون راننده آن در پنج شهر وارد خیابانها شدهاند و در حداقل ۱۰ شهر دیگر در حال آزمایش هستند؛ ولی حتی فناوری این شرکت هم با مشکلاتی مواجه شده است. اوایل ماه اکتبر گزارش شد که یک AV ویمو که بدون راننده در آتلانتا حرکت میکرد، هنگام نزدیک شدن به یک اتوبوس مدرسه که چراغ قرمزش چشمک میزده توقف نکرده است، و اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراهها (NHTSA) تحقیقاتی را در این مورد آغاز کرد.
تسلا تعداد محدودی از خودروهای مدل وای را به همراه مراقب یا ناظر انسانی در شهر آستین تگزاس به کار گرفته است. زوکس هم که AVهایش فرمان و پدال ندارند، در حال حاضر فقط در لاس وگاس و بخشهایی از سان فرانسیسکو و آن هم به صورت محدود فعالیت دارد و به دنبال دریافت مجوز برای گسترش خدمات خود است.
در چین سرویسهای کاملا خودران در برخی از شهرهای بزرگ یکی پس از دیگری راهاندازی میشوند. ویراید یک سرویس کاملا بدون راننده را در گوانگژو ارائه کرده است و بیدو هم سرویس مشابهی در ووهان دارد.
پونی.ایآی نیز مسافران را با خودروهای بدون رانندهاش در گوانگژو و شنژن جابجا میکند و همچنین مجوز ارائه خدمات در پکن و شانگهای را اخذ نموده است. این شرکت که دفتر مرکزی آن در گوانگژو قرار دارد و توسط تویوتا موتور پشتیبانی میشود، میخواهد تا پایان امسال حجم ناوگان خود را به هزار دستگاه افزایش دهد و با مقامات محلی در دبی و قطر نیز همکاری داشته، و ارزش رسیدهای سپرده آمریکایی آن در سال جاری حدود ۲۹ درصد افزایش یافته است.
مدیر عامل اجرایی پونی.ایآی در مصاحبهای گفته بود که همکاران آمریکایی کارشان را زودتر شروع کردند، ولی قطعا ما هم خیلی سریع در حال جبران عقبماندگیمان هستیم و از برخی مزایای رقابتی برخورداریم.
او به مزایایی از قبیل دسترسی به قطعات ارزانتر (مانند حسگرهای موجود در زنجیره تامین عظیم خودروهای برقی چین) و تعداد فراوان فارغالتحصیلان مستعد دانشگاههای برتر کشورش اشاره کرد؛ اما از اعلام قیمت خودروها خودداری نمود.
بیدو در ماه می سال گذشته اعلام کرد که آخرین مدل محصولات آپولو گو یعنی آرتی۶ (RT6) تقریبا ۲۰۴,۶۰۰ یوآن (۲۸,۸۰۰ دلار) قیمت دارد. این خودروی چهار نفره که توسط ژیانگلینگ موتورز ساخته شده، مجهز به کنترل صوتی، صندلیهای تاشو دارای ماساژور، و حدود ۴۰ حسگر از جمله ۸ لیدار و ۱۲ دوربین است.
ایلان ماسک، مالک تسلا، سال گذشته از نمونه اولیه سایبرکب (Cybercab) رونمایی کرد که به گفته خودش میتواند کمتر از ۳۰ هزار دلار قیمت داشته باشد و «احتمالا» در سال ۲۰۲۶ به مرحله تولید خواهد رسید، ولی تا امروز بیشتر پیشبینیهای این شرکت در مورد رانندگی خودکار و قیمت محصولاتش محقق نشدهاند. قیمت ارزانترین نسخه جدیدترین محصول تسلا یعنی سایبرتراک، تقریبا دو برابر چیزی است که ماسک هنگام رونمایی از نسخه اولیه این محصول در سال ۲۰۱۹ اعلام کرده بود.
محصولات ارزانقیمت چینی برای شرکتهایی که به دنبال راهی برای کسب سود در بازار جهانی خدمات حمل و نقل خودران میگردند، جذابیت بیشتری دارند.
یکی از دلایل گرانتر بودن محصولات آمریکایی این است که در حال حاضر هزینه مواد اولیه آنها به ازای هر دستگاه خودرو بسیار بالاست.
از سوی دیگر اکثر شرکتهای آمریکایی تاکسی خودران هنوز گسترش بازار در سطح جهانی را در اولویت قرار ندادهاند و همین امر باعث شده است که شرکتهای چینی در بازارهای خارجی با رقابت زیادی مواجه نباشند. حتی شرکتهای آمریکایی ارائه دهنده خدمات حمل و نقل نیز مشتاق همکاری با سازندگان چینی خودروهای خودران هستند. اوبر با ویراید در ابوظبی همکاری دارد و لیفت منتظر صدور مجوزهای قانونی است تا با مشارکت بیدو، از سال آینده خدمات تاکسی خودران را در اروپا راهاندازی کند.
ویراید و پونی.ایآی قصد دارند امسال با کمک شرکای محلی از جمله اپراتور تاکسی اینترنتی گرب هلدینگ و گروه حمل و نقل کامفورتدلگرو، خدمات محدودی را در سنگاپور ارائه دهند.
خاورمیانه هم با هوای آفتابی، زیرساختهای جادهای توسعهیافته و مناسب و استقبال مسئولان و سیاستگذارانش میتواند به نقطه شروعی برای عرضه گسترده جدیدترین فناوریهای AV چین تبدیل گردد. مخالفت رانندگان تاکسی نیز در کشورهای حاشیه خلیج فارس چندان تاثیرگذار نخواهد بود، چون عموما کارگران خارجی در این نوع مشاغل خدماتی مشغول به کارند که قدرت اعتراض یا لابیگری ندارند.
پونی.ایآی، ویراید و آپولو گو همگی با اوبر یا مسئولان و مدیران حمل و نقل کشورهای این منطقه قراردادهایی منعقد کردهاند. در «چشمانداز ۲۰۳۰» عربستان سعودی شبکهای ملی از AVها، خودروهای برقی و ایستگاههای شارژ پیشبینی شده و هدفگذاری دبی برای سال ۲۰۳۰ این است که ۲۵ درصد از سفرهای شهری به صورت خودران صورت پذیرد. ابوظبی نیز هدف مشابهی برای سال ۲۰۴۰ دارد.
دبی قبلا با شرکت کروز (Cruise) – از زیرمجموعههای جنرال موتورز – برای تامین تاکسیهای خودران از سال ۲۰۲۳ به توافق رسیده بود، اما پس از تعطیل شدن کروز در اواخر سال گذشته، اوایل امسال با شرکتهای چینی بیدو (مالک آپولو گو)، ویراید و پونی.ایآی قرارداد بست و در ماه سپتامبر خودروهای این سه شرکت در خیابانهای مشخص شده این شهر در حال آزمایش بودند.
ظرفیت عظیم این منطقه برای سرمایهگذاری و علاقه و استقبال مسئولانش از فناوری خودران هم یک برگ برنده دیگر است. در سال ۲۰۲۰ صندوق ثروت ملی ابوظبی موسوم به «مبادله» (Mubadala) در تامین مالی ۳/۲ میلیارد دلاری برای ویمو مشارکت نمود و در سال ۲۰۲۳ نیز عربستان ۱۰۰ میلیون دلار در قالب پروژه نئوم در پونی.ایآی سرمایهگذاری کرد. همچنین جایزهای ۹۰۰ هزار دلاری از سوی مقامات دبی به برنده چالش جهانی سال ۲۰۲۵ خودروهای خودران یعنی شرکت ویراید اعطا شد.
مدیر ارشد مالی ویراید خاورمیانه را سکوی پرشی برای گسترش حضور جهانی این شرکت میداند و میگوید ما بیصبرانه منتظریم که خیلی زود چند صد تاکسی خودران در اینجا داشته باشیم. وی میافزاید که با افزایش حجم ناوگان فعال در سطح بازار، شرکت به هدف سودآوری به ازای هر دستگاه خودرو خواهد رسید.
منبع: scmp
