این طرح در زمانی ارائه می‌شود که نگرانی پکن در مورد هژمونی دلار آمریکا شدت یافته و سرمایه‌گذاران جهانی به دنبال بندرهای امن هستند و ایالات متحده عادی سازی پولی را برای مهار تورم بالا آغاز کرده است.
ترتیبات نقدینگی رنمینبی (The Renminbi Liquidity Arrangement) که می‌تواند در دوره‌های نوسانات بازار در آینده مورد استفاده قرار گیرد، در ابتدا شامل بانک خلق چین (PBOC)، بانک اندونزی، بانک مرکزی مالزی، اداره پولی هنگ‌کنگ، اداره پولی سنگاپور و بانک مرکزی شیلی می‌شود.
طبق بیانیه بانک تسویه حساب بین‌المللی مستقر در سوئیس که متعلق به بانک‌های مرکزی است، هر شرکت‌کننده در این طرح حداقل ۱۵ میلیارد یوان (۲٫۲ میلیارد دلار آمریکا) یا معادل آن به دلار آمریکا کمک خواهد کرد و یک ذخیره در BIS ایجاد می‌کند.
آن‌ها همچنین از طریق پنجره نقدینگی وثیقه‌ای به منابع مالی اضافی دسترسی خواهند داشت که به بانک‌های مرکزی مشارکت‌کننده اجازه می‌دهد تا با استفاده از دارایی‌های موجود خود به عنوان وثیقه، استقراض بیشتری انجام دهند.
این طرح به برآورده شدن تقاضای منطقی بین‌المللی برای یوان و کمک به امنیت مالی منطقه کمک خواهد کرد و در آینده می‌تواند اعضای بیشتری را به خود ملحق کند.
چین سال‌هاست به دنبال افزایش استفاده جهانی از یوان بوده است. پکن قراردادهای مبادله ارز دوجانبه به ارزشی بیش از ۳ تریلیون یوان با بیش از ۴۰ کشور امضا کرده است، از جمله هر کدام ۴۰۰ میلیارد یوان با هنگ‌کنگ و کره جنوبی، هر کدام ۳۵۰ میلیارد یوان با بانک انگلیس و بانک مرکزی اروپا، ۳۰۰ میلیارد یوان با سنگاپور و ۱۵۰ میلیارد یوان با روسیه.
مقامات چینی در چهاردهمین برنامه پنج ساله ۲۰۲۵-۲۰۲۱ رویکرد محتاطانه‌ای را برای بین‌المللی سازی یوان اتخاذ کردند و این مسئله را یک موضوع انتخاب بازار و یک فرآیند تدریجی خواندند. این اعلامیه نشان می‌دهد که بانک مرکزی چین تلاش زیادی برای ارتقای ساخت زیرساخت‌های سازمانی انجام داده است و می‌تواند اقدامی در مقابل سلاح سازی مالی در سال‌های اخیر باشد.
در حالی که تنش بر سر قانون امنیت ملی هنگ‌کنگ باعث بحث‌های داغ در مورد جدایی مالی احتمالی چین و ایالات‌متحده در سال ۲۰۲۰ شد، تحریم‌های اخیر غرب بر مسکو از جمله حذف بانک‌های بزرگ روسیه از سیستم سوئیفت و مسدود کردن دارایی‌های بانک مرکزی روسیه یک زنگ خطر برای پکن بود.
تنظیم‌کننده‌های مالی، سیستم پرداخت بین‌بانکی بین‌المللی داخلی را تقویت کرده‌اند – که جایگزین سوئیفت است – و در حال بررسی استفاده فرامرزی از یوان دیجیتال و افزایش استفاده از ارز چین در تسویه حساب‌های تجاری و سرمایه‌گذاری خارجی هستند.
سهم یوان در پرداختهای جهانی، تراکنش‌های ارز و دارایی‌های ذخیره همچنان بسیار کمتر از دلار آمریکا است، اما بسیاری از تحلیلگران معتقدند جنگ روسیه و اوکراین و آشفتگی بازار به دنبال افزایش نرخ‌های تهاجمی فدرال رزرو آمریکا می‌تواند این فرصت خوبی را در اختیار چین قرار دهد.
تحریم‌ها نظم مالی جهانی را مختل کرده است و دلار زدایی را تسریع خواهد کرد.
یوان در ابتدا نقش یک ارز لنگر در آسیا را ایفا کرده است، اما بین‌المللی سازی یوان ممکن است پیچیده و یک پروژه بلندمدت باشد.
یوان ۲٫۱۴ درصد از پرداختهای جهانی در ماه آوریل سال ۲۰۲۲ را به خود اختصاص داد که بسیار کمتر از ۴۱٫۸۱ درصد سهم دلار آمریکا است.
از نظر نسبت ذخایر ارزی جهانی، یوان در پایان سال گذشته با ۲٫۷۹ درصد سهم در رتبه پنجم قرار گرفت، در حالی که سهم دلار آمریکا ۵۸٫۵ درصد و یورو ۲۰٫۶ درصد بود.
منبع: scmp
