این فلز مایع مبتنی بر گالیوم به یک لوله سیلیکونی، یک الکترود مصنوعی به نام الکترود کاف می‌باشد. فلز مایع دارای خواص فیزیکی منحصر به فردی است – انعطاف پذیری یک سیال و رسانایی برجسته فلز را دارد.
الکترود کاف، که سپس به سیستم عصبی محیطی متصل می‌شود و پیام‌هایی را از مغز و نخاع به بقیه بدن می‌فرستد، برای جمع آوری سیگنال‌ها از اعصاب محیطی یا برعکس، برای تحریک اعصاب استفاده می‌شود. این اولین باری است که دانشمندان سعی کردند یک الکترود کاف با فلز مایع بسازند.
در این تحقیقات، سیگنال‌ها در عصب سیاتیک که ماهیچه‌های پا را کنترل می‌کند، بررسی شد و سپس برای ایجاد سیگنال مداری مشابه سیگنال‌هایی که هنگام راه رفتن ایجاد می‌شود، استفاده شد. به گفته محققان، این به نوبه خود در حرکت آزاد به عصب سیاتیک موش فرستاده شد.
در این تحقیقات ثابت شده است که الکترود فلز مایع نقشی شبیه به عصب محیطی ایفا می‌کند. به گفته محققان، این پتانسیل تبدیل شدن به نسل بعدی عصب مصنوعی محیطی را دارد و می‌تواند جایگزین عملکرد اعصاب بیولوژیکی شود.
این تحقیقات ارزشمند در آینده، ممکن است به عنوان بخشی از یک کاوشگر عصبی یا سیستم محرک در درمان بیماری‌های عصبی، به عنوان یک انتقال دهنده اطلاعات عصبی در سیستم‌های واسط مغز و ماشین، یا حتی به عنوان یک پروتز عصبی که جای عصب آسیب دیده یا آسیب دیده را بگیرد، عمل کند.
منبع: scmp
