به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، محققان موسسه ویروس شناسی در چین یک نانوواکسن ابداع کرده‌اند که می‌تواند محافظت جهانی در برابر همه انواع اصلی کرونا را ارائه دهد و همچنین از جهش یافته‌های ویروس کرونا در آینده با پتانسیل همه گیری محافظت کند.
این تیم کشف کرد که ترکیب اپی توپ‌های کرونا بخش‌هایی از آنتی‌ژن‌هایی که سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند با پروتئین خون فریتین می‌تواند یک واکسن نانوذره داخل بینی تولید کند که اشخاص را در برابر انواع مختلف Sars-CoV-2 محافظت می‌کند.
نانوذره یا ذره بینهات ریز معمولاً به عنوان ذره‌ای از ماده تعریف می‌شود که قطری بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر دارد. این اصطلاح گاهی برای ذرات بزرگتر، تا ۵۰۰ نانومتر یا الیاف و لوله‌هایی که کمتر از ۱۰۰ نانومتر هستند نیز استفاده می‌شود.
نانوذرات معمولاً از میکروذرات و ذرات درشت متمایز می‌شوند، زیرا اندازه کوچکتر آنها خواص فیزیکی یا شیمیایی بسیار متفاوتی مانند خواص کلوئیدی و خواص نوری یا الکتریکی ایجاد می‌کند.
نانوذرات را به دلیل بازه‌ی طول موج‌های نور مرئی نمی‌توان با میکروسکوپ‌های نوری معمولی دید، و نیاز به استفاده از میکروسکوپ الکترونی یا میکروسکوپ‌های لیزری دارند. به همین دلیل، پراکندگی نانوذرات در محیط‌های روشن می‌تواند شفاف باشد، در حالی که ذرات بزرگتر معمولاً مقداری یا به طور کامل، نور مرئی را که بر روی آنها فرود می‌آیند پراکنده می‌کنند.
نانوذرات به‌طور گسترده در طبیعت یافت می‌شوند و موضوع مورد مطالعه در بسیاری از علوم مانند شیمی، فیزیک، زمین‌شناسی و زیست‌شناسی هستند. از آنجایی که در حال گذار بین مواد حجیم و ساختارهای اتمی یا مولکولی هستند، اغلب پدیده‌هایی را نشان می‌دهند که در هیچ‌یک از مقیاس‌ها مشاهده نمی‌شوند. آنها جزء مهمی از آلودگی اتمسفر، و مواد اصلی در بسیاری از محصولات صنعتی مانند رنگ، پلاستیک، فلزات، سرامیک و محصولات مغناطیسی هستند. تولید نانوذرات با ویژگی‌های منحصر به فرد یکی از شاخه‌های نانوفناوری است.
واکنش ایمنی بدن نسبت به نانوذرات معمولاً قوی‌تر است. این نانوذرات به محققان این امکان را می‌دهند که آنتی‌ژن‌ها (عناصر سازنده واکسن) را به صورت مؤثرتری به بدن معرفی کنند.
نانوذرات می‌توانند با استفاده از ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی خاص، مستقیماً به سلول‌های هدف (مانند سلول‌های ایمنی) وصل شوند. این موضوع به افزایش کارایی واکسن کمک کرده و از انتشار غیرضروری آنتی‌ژن‌ها جلوگیری می‌کند.
از آنجا که نانوذرات می‌توانند به طور خاص به سلول‌های هدف برسند، احتمال اثرات جانبی غیرمترقبه کاهش می‌یابد. این به این معنی است که اکثر مواد فعال در محل دقیق خود عمل می‌کنند.
واکسن‌های نانوذره‌ای معمولاً در برابر دما، رطوبت و شرایط محیطی دیگر پایداری بیشتری دارند. این به محققان این امکان را می‌دهد که واکسن‌ها را برای مدت طولانی‌تری ذخیره کنند و حمل‌ونقل آنها آسان‌تر شود.
فناوری‌های نانو می‌توانند به تولید منظم و مقیاس بالا کمک کنند، که می‌تواند هزینه تولید را کاهش دهد و به این ترتیب دسترسی به واکسن‌ها را افزایش دهد.
نانوذرات می‌توانند به طولانی‌مدت‌تر شدن واکنش‌های ایمنی کمک کنند، که به ایجاد حافظه ایمنی مؤثرتر منتهی می‌شود و بدن را برای مدت طولانی‌تری در برابر عوامل بیماری‌زا محافظت می‌کند.
واکسن‌های ذره‌ای معمولاً از نانوذرات پروتئینی تشکیل شده‌اند، که از نظر ساختار با ویروس مشابه است و می‌تواند نسخه‌های زیادی از آنتی‌ژن ویروسی را حمل کند. این چگالی بالای آنتی‌ژن‌ها می‌تواند منجر به پاسخ ایمنی قوی‌تر از واکسن‌های سنتی شود زیرا بدن آن را شبیه به ویروس واقعی می‌داند.
منبع: scmp
