به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، تصاویر منتشر شده توسط ارتش چین از طریق رسانه‌های دولتی طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد که برخی از این سگ‌ها مسلح شده و در تمرینات زنده نظامی قرار می‌گیرند.
منتقدان این ویدئوها را با برچسب تبلیغاتی رد و استدلال می‌کنند که ساخت جزئی این ربات‌ها آنها را برای مقابله با لگدهای ناشی از سلاح‌های گرم معمولی مناسب نمی‌کند، چه برسد به شلیک سریع و دقیق یک سرباز آموزش‌دیده.
با این حال، برخی دیگر، پتانسیل گسترده‌ای را در این فناوری نوظهور می‌بینند و می‌گویند که می‌تواند در جنگ آینده انقلابی ایجاد کند.
سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده چندین دستگاه سگ‌های رباتیک ساخت چین را برای ارزیابی اثربخشی آنها در میدان نبرد خریداری کرد. و در حالی که نتایج این ارزیابی در دسترس نیست، مطالعه دانشمندان چینی نشان می‌دهد که این سگ‌های رباتیک ممکن است حتی در مورد استفاده از سلاح گرم هم از نیروهای کارکُشته پیشی بگیرند.
شو چنگ، دانشمند ارشد و تیمش در مقاله‌ای که ماه گذشته در مجله مهندسی چینی منتشر شد، نوشتند که این مطالعه «امکان‌پذیری یک دستگاه تهاجمی دارای پا را نشان می‌دهد».
اما طبق یافته‌های تیم چینی، ارتش ایالات متحده ممکن است از این سگ‌ها به بهترین شکل برای دستیابی به پتانسیل کامل آنها در نبرد استفاده نکرده باشد.
شو استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه علم و صنعت نانجینگ است. او همچنین نایب رئیس انجمن سلاح‌های سبک چین است. این دانشگاه به دلیل روابط نزدیکش با ارتش چین مدت‌هاست که توسط ایالات متحده تحریم شده است.
تیم شو چنگ به عنوان بخشی از مطالعه خود، یک مسلسل ۷٫۶۲ میلیمتری را روی یک سگ رباتیک قرار دادند. اسلحه‌ای که آنها استفاده کردند توانایی شلیک ۷۵۰ گلوله در دقیقه را داشت، البته مدل آن مشخص نشده بود. این سلاح همچنین دارای دید اپتوالکترونیک (الکترونیک نوری)، پایه ضربه‌گیر و سیستم بارگیری خودکار بود.
سگ رباتیک سپس با ۱۰ گلوله به سمت هدفی به اندازه انسان که در فاصله ۱۰۰ متری (۳۲۸ فوتی) قرار داشت شلیک کرد. پس از شلیک‌های متعدد، شعاع نیمه پراکندگی حدود ۵ سانتیمتر (۲ اینچ) اندازه‌گیری شد؛ این شعاع حداکثر فاصله بین مرکز هدف و پنج سوراخ گلوله نزدیک است.
به عبارت دیگر، اگر ربات به سمت قفسه سینه یک فرد نشانه می‌رفت، بیشتر گلوله‌ها در ناحیه قلب فرود می‌آیند. این یک شاهکار دشوار برای مسلسل‌هایی است که بیشتر به خاطر قدرت شلیک ویرانگرشان شناخته می‌شوند تا دقتشان.
در مقام مقایسه، تفنگ تهاجمی ام ۱۶ (M16) که به دقتش شهرت دارد، دارای شعاع نیمه پراکندگی استاندارد کارخانه‌ای ۱۲ سانتیمتر در ۱۰۰ متر است. تیراندازان ماهر می‌توانند این رقم را به نصف برسانند.
به گفته محققان، این فناوری به طور بالقوه می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر آینده جنگ داشته باشد.
ژو و همکارانش در مقاله خود نوشتند: جنگ شهری، عملیات فراگیر ضد تروریسم، ماموریت‌های نجات گروگان‌ها و همچنین پاکسازی خیابان‌ها و ساختمان‌ها به طور یکسان، به عنوان یک جنبه اساسی منازعات و درگیری‌های عصر حاضر برجسته شده است.
به نوشته آنها، «چشم انداز شهری، با پیچ و خم خیابان‌های متقاطع و بناهای سر به فلک کشیده که به طور محکم در کنار هم قرار گرفته‌اند، چالش‌های منحصر به فردی را برای بسترهای جنگی بدون سرنشین ایجاد می‌کند. این بسترها باید درباره زمینه‌های بدون ساختار مذاکره کنند و اقدامات پیچیده‌ای مانند مانور، مقیاس‌گذاری و جست و خیز کردن را انجام دهند؛ اقداماتی که طراحی‌ها و ردیابی‌های سنتی چرخ دار را ناکافی می‌کند.
پلتفرم‌های چهارپا، بر اساس اصول بیونیک (بیونیک (Bionics) یا مهندسی ملهم از زیست‌شناسی است که از سامانه‌ها و ساز و کارهای طبیعت و جانداران برای ابداع و اختراع، پدید آوردن فناوری و حل مسائل فنی-مهندسی الگو می‌گیرد)، می‌توانند از نقاط پشتیبانی زمینی مستقل برای ارائه تحرک و سازگاری بیشتر در محیط‌های جنگی پیچیده شهری استفاده کنند.
کشورهای دیگر نیز تلاش کرده‌اند از سگ‌های رباتیک در جنگ استفاده کنند. اوایل سال ۲۰۱۵، شرکت آمریکایی بوستون داینامیکس (Boston Dynamics) یک ربات چهارپای غول پیکر برای ارتش ایالات متحده ساخت. با این حال، به دلیل اختلالات بیش از حد و سایر اشکالات، این فناوری هرگز از مرحله آزمایشی فراتر نرفت.
سپس در سال ۲۰۲۰، این شرکت ربات اسپات (Spot) را معرفی کرد، یک مدل غیرنظامی با قیمت ۷۰۰۰۰ تا ۱۴۰۰۰۰ دلار.
در همین اثنی، در چین، سگ‌های روباتیک این کشور در ابتدا از نظر پیشرفت فناوری از همتایان آمریکایی خود عقب‌تر بودند اما این شکاف طی سال‌های اخیر به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
سگ‌های رباتیک چینی اکنون می‌توانند روی پله‌ها حرکت کنند، کارهای آکروباتیکی مانند چرخیدن به عقب، بررسی دقیق زباله‌ها یا جنگل‌های بارانی استوایی را انجام دهند و در حالی که بار ۲۰ کیلوگرمی را حمل می‌کنند، تقریبا چهار ساعت مداوم بدوند.
مضاف بر آن، به لطف صنعت رو به رشد الکترونیک چین و زنجیره کامل صنعتی، قیمت یک سگ رباتیک چینی به ۳۰۰۰ دلار کاهش یافته است که حتی از قیمت ۴۰۰۰ دلاری یک بسته باتری برای ربات اسپات کمتر است.
اما این بدان معنا نیست که سگ‌های رباتیک چینی بلافاصله از همان درب کارخانه آماده جنگ هستند.
از عکس‌های در دسترس عموم می‌توان دید که ارتش ایالات متحده اغلب به سادگی سلاح‌ها را برای آزمایش به سگ‌های رباتیک می‌بندد.
از نظر دانشمندان چینی، این رویکرد اشتباه است.
تیم شو در مقاله خود یک سلاح پایه را توضیح داد که برای سگ‌های رباتیک از نظر ساختاری ساده، مقرون به صرفه و بسیار کاربردی است. این پایه ضروری است زیرا مسلسل را قادر می‌سازد تا آزادانه از پشت سگ نشانه بگیرد و در عین حال به طور موثر لگد زدن سلاح را به خود جذب کند تا لرزش هنگام شلیک مداوم را به حداقل برساند.
همچنین، از آنجایی که ارتش ایالات متحده این سگ‌های ربات را از خارج از کشور خریداری کرده است، آنها ممکن است عملکرد درونی آنها را به طور کامل درک نکنند. این می‌تواند چالش‌های بیشتری را به همراه داشته باشد.
برای مثال، پیش‌بینی دقیق وضعیت فیزیکی پس از شلیک گلوله، مستلزم مدل‌سازی تفنگ و سگ رباتیک به عنوان یک سیستم انعطاف‌پذیر یکپارچه است که یک چالش محاسباتی پیچیده است. به گفته محققان، موتورهای با دقت بالا که در سراسر بدن سگ رباتیک توزیع شده و توسط تراشه‌ها کنترل می‌شوند، باید در همان زمان و در آن واحد تنظیم شوند تا ضربه‌های پیچیده را جذب کنند.
در چین، با پشتیبانی از فناوری پیشرفته هوش مصنوعی و صنعت پهپاد، این مسائل چالش برانگیز حل شده است. با این وجود، تیم شو گفت که هنوز جای پیشرفت بیشتر در فناوری فعلی وجود دارد، مانند در نظر گرفتن شکاف بین مفاصل در مدل فیزیکی، افزایش ظرفیت مهمات بیش از ۱۰۰ گلوله و تأیید صحت تیراندازی سگ رباتیک حین حرکت.
در همین حال، یک دانشمند هوش مصنوعی مستقر در پکن گفت که مهمترین چالش در بکارگیری سگ‌های رباتیک برای میدان نبرد و پیکار، مربوط به فناوری نیست بلکه در اخلاق است.
محققی که خواست نامش فاش نشود گفت: با پیشرفت سریع فناوری هوش مصنوعی، ظرفیت سگ‌های رباتیک برای درک جهان و تصمیم گرفتن به سرعت رشد می‌کند و به طور بالقوه از مرزهای اخلاقی عبور می‌کند.
او گفت: “آنها به زودی به نقطه‌ای خواهند رسید که می‌توانند به طور مستقل تصمیم بگیرند که آیا یک موجود انسانی، دشمن است یا خیر. معمای نهایی این است که آیا این ماشه را بکشیم یا نکشیم” (به سمت توسعه سگ‌های رباتیک با استفاده از هوش مصنوعی برویم یا نرویم).
منبع: scmp
