به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، با نزدیک شدن به یازدهمین سالگرد برنامه رشد تجارت جهانی، انتظار می‌رود این تعهد بلندپروازانه از پروژه‌های عظیمی که گاه متهم به ایجاد انباشت بدهی‌های بزرگ یا آسیب‌های زیست محیطی در کشورهای دیگر شده‌اند، دور شود.
در اینجا چهار نکته مورد توجه و اهمیت برای ابتکار عمل در دهه آینده وجود دارد:
- کشورهای با اولویت بالا
چین قراردادهای فعلی یا قبلی با ۱۵۲ کشور برای پیگیری پروژه‌های کمربندی و جاده دارد. اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در سال ۲۰۱۸ تخمین زد که کار کمربند و جاده در یک دوره نامشخص ممکن است بین ۱ تا ۸ تریلیون دلار برای پکن هزینه داشته باشد.
امروزه ۴۴ کشور از این تعداد در جنوب صحرای آفریقا قرار دارند که بیش از هر منطقه دیگری است.
در طول دهه آینده، چین ممکن است تمرکز خود را به آسیای مرکزی و جنوب شرقی تغییر دهد. پروژه‌های آسیای مرکزی به تقویت پیوندهای تجاری چین با اروپا کمک می‌کند، زیرا این منطقه عمدتاً محصور در خشکی است.
رئیس جمهور شی جین پینگ سال گذشته در سومین مجمع همکاری بین‌المللی کمربند و جاده گفت که کشورهای محصور در خشکی می‌توانند از طریق زمینی به دیگران متصل شوند.
کشورهای توسعه یافته احتمالاً وارد این ابتکار نخواهند شد. این کشورها سود کمی از ابتکار چین می‌بینند. در مجموع، ۱۷ کشور اتحادیه اروپا قبلا در این طرح شرکت کرده بودند. ایتالیا در ماه دسامبر از ابتکار عمل خارج شد.
ابتکار کمربند و جاده احتمالاً تجاری‌تر خواهد شد و قصد دارد خود را کاملاً جدا از مدل‌های توسعه غربی بداند.
- انواع احتمالی پروژه
شی در کنفرانسی برای این طرح در ماه اکتبر گفت که طرح کمربند و جاده همکاری‌های خارجی را در زمینه زیرساخت‌های سبز، انرژی سبز و حمل‌ونقل سبز تعمیق خواهد کرد. پروژه‌های انرژی آبی، بادی و خورشیدی آن متناسب با «عصر جدید» خواهد بود.
به عنوان مثال، در بنگلادش، یک پروژه انرژی بادی که توسط Wuling Power مستقر در چین سرمایه گذاری شده و توسط PowerChina Chengdu Engineering ساخته شده است، استفاده از زغال سنگ را تا ۴۴۶۰۰ تن کاهش می‌دهد.
پروژه‌های آتی ریسک بدهی کمتری نسبت به پروژه‌های قبلی خواهند داشت و – اگر کوچک و غیرآلاینده باشند – انتقادات در مورد تخریب محیط زیست یا اسکان مجدد جمعیت را کاهش خواهند داد. به عنوان مثال، جاده Namagumba-Budadiri-Nalugugu در منطقه کوهستانی شرقی اوگاندا از شن به آسفالت ارتقا خواهد یافت. شرکت ساخت و ساز چینی شاندونگ لوکیائو گروپ وظیفه دارد تا ۳۹ کیلومتر (۲۴ مایل) جاده را بهبود بخشد. این تلاش سه ساله بیش از ۶۰۰ نفر از مردم محلی را استخدام می‌کند و زمان سفر را از یک ساعت به ۲۰ دقیقه در منطقه‌ای که به تجارت قهوه، موز، سیب زمینی و شیر معروف است کاهش می‌دهد. همچنین پیمانکاران چینی در دهه گذشته یک خط آهن به طول ۴۷۲ کیلومتر در کنیا ساختند.
در مجموع ابتکار کمربند و جاده در آینده احتمالاً تجاری‌تر خواهد شد.
- منابع مالی برتر
چین، مانند ژاپن و ایالات متحده، به بانک‌های توسعه چندجانبه برای یافتن بودجه برای پروژه‌های خود در کشورهای دیگر روی می‌آورد.
پکن می‌تواند با استفاده از بانک سرمایه گذاری زیرساخت آسیا (AIIB) در این مسیر حرکت کند. چین پیشتاز ایجاد AIIB در سال ۲۰۱۶ بود و این بانک وام دهنده مستقر در پکن اکنون ۱۰۹ کشور عضو دارد.
بانک توسعه جدید که نه سال پیش توسط کشورهای بریکس تأسیس شد، ممکن است در جستجوی منابع برای ایجاد زیرساخت در اقتصادهای نوظهور کمک بیشتری ارائه دهد. بریکس برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی را پوشش می‌دهد. مصر، اتیوپی، ایران و امارات متحده عربی امسال پذیرفته شدند.
انتظار می‌رود هنگ کنگ به عنوان مرکز مالی بین‌المللی چین، بودجه بیشتری برای پروژه‌های کمربند و جاده فراهم کند. این شهر با توسعه فناوری سبز و بهره گیری از تخصص خود در خدمات مالی به اهداف زیست محیطی کمربند و جاده کمک می‌کند.
شرکت‌های سرمایه گذاری و ساخت و ساز خاورمیانه نیز به عنوان شریک کمربند و جاده عمل می‌کنند. چین در دو سال گذشته روابط خود را در خاورمیانه تقویت کرده است.
- فرصت‌ها و خطرات
تحلیلگران انتظار دارند پروژه‌های کوچک‌تر وجهه چین را در کشورهای دریافت کننده کمربند و جاده بهبود بخشد.
پروژه‌های چینی که در کریدورهای اقتصادی خارجی ساخته شده‌اند، در صورتی که این مناطق از نظر اقتصادی پر جنب و جوش باشند، درآمدزا خواهند بود. درآمد سریع بازپرداخت وام‌های ساخت و ساز را آسان‌تر می‌کند.
یک نمونه کریدور اقتصادی چین و پاکستان است. انتظار می‌رود در منطقه پاکستان که چین در آن سرمایه گذاری می‌کند، کشاورزی، صنعت و گردشگری تقویت شود.
اما حتی پروژه‌های کوچک‌تر نیز خطر بازپرداخت نشدن را دارند، زیرا اقتصاد چین در تلاش است تا در بهبودی پس از همه‌گیری به پایه‌های محکم خود بازگردد.
پروژه‌های کمربند و جاده مانند فرودگاه‌ها و راه آهن‌های آفریقایی به ویژه در معرض بدهی‌های پرداخت نشده قرار دارند.
به تازگی مقامات نپال از چین خواستند وام ۱٫۳۷۹ میلیارد یوان (۱۹۳ میلیون دلار) بانک صادرات و واردات فرودگاه چین را به کمک هزینه تبدیل کند، زیرا این پروژه ۲۰ ماهه درآمد کافی برای بازپرداخت بدهی ایجاد نکرده است.
منبع: scmp
