با گسترش همکاری در پروژه راه‌آهن پرسرعت چین و تایلند، تمایل تایلند برای طراحی و ساخت راه‌آهن‌های سریع‌السیر بیشتر شده است. در پاسخ به درخواست‌های مکرر تایلند برای انتقال فناوری و آموزش فناوری راه‌آهن سریع‌السیر چین موافقت کرده که این فناوری را با فرض عدم نقض قوانین چین به تایلند منتقل کند.
طبق قوانین چین، شرکت‌ها و افراد باید مجوز دولت را برای صادرات فناوری‌هایی که برای امنیت ملی یا منافع اقتصادی کشور حیاتی تلقی می‌شوند، دریافت کنند.
چین بزرگترین شبکه ریلی پرسرعت جهان را دارد که تنها در ۱۵ سال ساخته شده است. این شبکه بیش از ۴۰ هزار کیلومتر (حدود ۲۴۸ هزار مایل) – یا به اندازه کافی طول دارد که بتواند دور زمین بچرخد. تجربه مهندسی، دانش و فناوری این کشور می تواند برای دیگرانی که مایل به ایجاد زیرساخت های مشابه به سرعت و با هزینه نسبتا کم هستند مفید باشد.
به عنوان مثال، چین طرح‌هایی برای ایستگاه‌های راه‌آهن و سایر اجزای زیرساختی ایجاد در نظر گرفته که می‌توانند به سرعت در محل مونتاژ شوند. مواد جدید برای خطوط راه‌آهن به کاهش هزینه‌های نگهداری در درازمدت کمک می کنند – مانند اتصالات فولادی و بتنی با مقاومت بالا – که آنها نیز برای ساخت شبکه ریلی استفاده می‌شوند.
چین در اصل با انتقال یا انتقال مشروط فناوری، مهارت و دانش در ۱۱ زمینه ساخت راه‌آهن پرسرعت به تایلند موافقت کرده است. انتقال فناوری بین سازمان ها یا کشورها شامل انتقال اختراعات، مجوزها یا سایر حقوق مالکیت معنوی نیز می شود. اطلاعات و تخصص معمولاً از طریق برنامه های آموزشی، کارگاه ها و سایر فعالیت ها به اشتراک گذاشته می شود.
چین می‌تواند اطلاعاتی در مورد مواد استفاده شده در ساخت خطوط راه‌آهن و بهترین روش‌ها برای ریل گذاری در زمین‌های مختلف به تایلند ارائه دهد.
تخصص دیگری که می تواند منتقل شود شامل طراحی ایستگاه های راه آهن برای بهبود جریان مسافر، ساخت پل‌ها بر روی رودخانه‌ها یا سایر منابع آبی با سرعت بیشتر و هزینه کمتر، آماده سازی زمین زیر خطوط راه آهن برای پایدار و ایمن کردن آن و نحوه طراحی و ساخت و تونل‌های ایمن است.
پروژه راه آهن چین – تایلند ۸۷۳ کیلومتر – از جنوب غربی چین تا بانکوک در تایلند – با قطارهایی با سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت گسترش می‌یابد.
این بخش مهمی از ابتکار کمربند و جاده پکن و یک حلقه کلیدی در “کریدور جنوبی” خواهد بود که چین را به آسیای جنوب شرقی متصل، از شهرهای تایلند عبور می کند و به دیگر شبکه های حمل و نقل در منطقه مانند راه آهن لائوس-چین و راه آهن سریع السیر مالزی-سنگاپور می پیوندد.
انتظار می‌رود این راه‌آهن با ارائه سریعتر و کارآمدتر حمل‌ونقل کالا، تقویت گردشگری و ایجاد فرصت‌های تجاری جدید، به تسهیل تجارت بین چین و آسیای جنوب شرقی کمک کند.
در فاز اول، یک خط راه آهن ۲۵۰ کیلومتری بین بانکوک و ناخون راچاسیما ساخته می شود که چین نقش کلیدی در طراحی و ساخت آن ایفا می کند. برای فاز دوم، یک خط راه آهن به طول ۳۵۵ کیلومتر بین ناخون راچاسیما و نونگ خای، واقع در مرز با لائوس ساخته خواهد شد. نقش چین در این مرحله کاهش خواهد یافت و شرکت‌های تایلندی بیشتر طراحی و ساخت را بر عهده خواهند گرفت.
در مرحله نهایی این پروژه، یک خط راه آهن از نونگ خای تا وینتین در لائوس ساخته خواهد شد. این بخش به راه آهن لائوس-چین متصل می شود که به عنوان بخشی از طرح کمربند و جاده ساخته خواهد شد.
به گفته تیم چینی، مذاکرات روی پروژه تایلند “بسیار دشوار” بود. تایلند پیشنهاد چین برای تامین مالی کل پروژه را رد کرد و در عوض از ترکیبی از بودجه دولتی و سرمایه گذاری خصوصی استفاده کرده – و مذاکرات را در موقعیتی برابرتر قرار داد.
از جمله مسائل روی میز، استانداردهای راه آهن پرسرعت چین بود که همیشه با هنجارهای بین المللی سازگار نیست و باید توسط مقامات تایلندی بررسی و ارزیابی می شد تا اطمینان حاصل شود که الزامات ایمنی و مقرراتی کشور را برآورده می کنند.
صلاحیت مهندسان چینی درگیر در این پروژه نیز یک موضوع مهم بود. هیچ مکانیزم شناسایی متقابل برای مدارک مهندسین و معماران بین چین و تایلند وجود ندارد، بنابراین طرف تایلندی به طور مستقیم صلاحیت‌های فنی مربوط به پرسنل فنی چینی را به رسمیت نمی شناسد. مهندسان چینی باید تحت آموزش و پروسه صدور گواهینامه قرار بگیرند تا بتوانند روی پروژه کار کنند.
به گفته تیم چینی، انتقال فناوری مشروط به تغییر تایلند به سمت استانداردهای راه آهن پرسرعت چین است.
کشورهای غربی مانند ایالات متحده و اروپا استانداردهای صنعتی را ایجاد کرده‌اند که بیش از یک قرن است که مورد استفاده قرار گرفته‌اند. حتی در کشورهای کمتر توسعه یافته در امتداد کمربند و جاده، استانداردهای غربی همچنان تأثیر قابل توجهی دارند. بسیاری از پروژه های متروی تایلند نیز از استانداردهای اروپایی یا ژاپنی پیروی می‌کنند.
قطارهای سریع السیر چینی می توانند به سرعت ۳۵۰ کیلومتر در ساعت برسند که سریعتر از قطارهای تندرو در اروپا و ژاپن است.
چین همچنین از سیستم سیگنال خود برای شبکه استفاده می کند که با سیستم‌های اروپایی یا ژاپنی سازگار نیست.
مهندسان چینی بر استفاده از استانداردهای راه آهن کشور در طول مذاکرات با تایلند اصرار داشتند، بر این اساس که ادغام با زیرساخت‌های راه آهن موجود در چین و سایر کشورهای منطقه مقرون به صرفه‌تر و آسان‌تر خواهد بود.
انتقال فناوری مربوط به طراحی و ساخت قطارهای چینی مانند سری CRH380 و همچنین سایر فناوری‌های پیشرفته مانند منبع تغذیه، بین پکن و بانکوک همچنان در حال مذاکره است.
منبع: scmp
