در این نبرد هوش مصنوعی به سه ماهواره کوچک دستور داد تا به یک هدف با ارزش نزدیک شده و آن را بگیرد و این عملیات هزاران بار تکرار شد.
در نهایت ماهواره هدف یاد گرفت که تهدیدهای دریافتی را شناسایی کند و برای فرار از تعقیب، رانشگرهای قدرتمندی را شلیک کرد؛ اما پس از اینکه هوش مصنوعی به سه شکارچی دستور داد از مسیر اصلی خود منحرف شوند، به دام کشیده شد. یکی از ماهواره‌های شکار به طور ناگهانی مسیر خود را تغییر داد و از یک دستگاه تصویربرداری از فاصله کمتر از ۱۰ متر (۳۳ فوت) استفاده کرد.
به گفته محققین، بر خلاف تصور عموم، دنبال کردن یک هدف بزرگ در مدار آسان نیست. اکثر مطالعات گذشته با فرض اینکه هدف آهسته، گنگ و کور است، تعقیب و گریز را به عنوان یک مسئله ریاضی تلقی می‌کردند؛ اما در زندگی واقعی، کشورهای قدرتمند از دارایی‌های فضایی ارزشمند خود با شبکه‌های نظارتی و حسگرهای هشدار اولیه محافظت می‌کنند، در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند برای محافظت از ماهواره‌ها نیز استفاده شود.
محققین این پروژه در مؤسسه مهندسی سیستم هوافضا شانگهای بر این نظر هستند که در نوع جدیدی از جنگ فضایی مد نظر آن‌ها، جایی برای انسان‌ها وجود نخواهد داشت و به هوش مصنوعی اجازه می‌دهد هم اهداف و هم شکارچیان را کنترل کند. محققان به هوش مصنوعی اجازه دادند بازی تعقیب و گریز را مکرراً بدون دخالت انسان انجام دهد. در پایان هر دور، یک «منتقد» هوش مصنوعی نتیجه را ارزیابی می‌کند و جوایز و جریمه را در نظر می‌گیرد. بر اساس این مطالعه، هر دو طرف در ده هزار دور اول تمرین ضعیف عمل کردند و تعداد کل جریمه‌ها بسیار بیشتر از پاداش‌ها بود؛ اما ماهواره‌های شکار فرآیند را سریع‌تر یاد گرفتند، احتمالاً به این دلیل که به‌صورت گروهی کار می‌کردند و پس از حدود ۲۰ هزار دور موقعیت مناسبی را به دست آوردند؛ اما ماهواره هدف به تدریج تاکتیک‌های ساده‌ای را که شکارچیان استفاده می‌کردند تشخیص داد و در اجتناب از تعقیب بهتر شد. تحت فشار شکست‌های مکرر، هوش مصنوعی شکار با توسعه تاکتیک‌های بسیار پیچیده‌تر از جمله همکاری، برنامه‌ریزی رو به جلو و فریب‌بازی را معکوس کرد که به طور قابل توجهی شانس به دست آوردن موفقیت‌آمیز را افزایش داد.
با این حال، برخی از دانشمندان هشدار داده‌اند که هوش مصنوعی فضا را به مکان خطرناک‌تری تبدیل کرده است و استفاده از هوش مصنوعی در فضا تأثیر مخربی بر ثبات استراتژیک جهانی خواهد داشت.
هوش مصنوعی می‌تواند اقدامات ضد ماهواره‌ای را دقیق‌تر، مخرب‌تر و ردیابی آن‌ها را سخت‌تر کند و این احتمال را افزایش می‌دهد که برخی کشورها حمله «پیشگیرانه» انجام دهند. حمله به ماهواره‌ها، به‌ویژه ماهواره‌های هشدار دهنده، اغلب به عنوان پیشروی جنگ هسته‌ای تلقی می‌شود و از جامعه جهانی انتظار می‌رود قوانینی برای تنظیم فعالیت‌های هوش مصنوعی در فضا ایجاد کند. سال گذشته چین به سازمان ملل شکایت کرد که دو ماهواره استارلینک اسپیس ایکس به طور خطرناکی به ایستگاه فضایی تیانگونگ این کشور نزدیک شده‌اند و این کشور را مجبور به انجام اقدامات فراری کرده است. محققان نظامی متعاقباً اعلام کردند که این کشور باید توانایی تخریب یا غیرفعال کردن ماهواره‌ها را در صورت تهدید امنیت خود توسعه دهد. به گفته پژوهشگران، جامعه جهانی به قانونی برای تنظیم فعالیت‌های هوش مصنوعی در فضا نیاز دارد.
منبع: scmp
