این تاسیسات که در جزیره هاینان (Hainan) واقع شده است، در سال ۲۰۲۴ تکمیل خواهد شد و ظرفیت پرتاب‌ها فضایی چین را سالیانه تقریبا دو برابر می‌کند. بنابر ادعای کارشناسان چینی، هیچ کارخانه موجود دیگری قادر به تولید حامل فضایی با این سرعت نیست.
لانگ مارچ-۸ می‌تواند در هر پرتاب بالغ بر ۲۰ ماهواره مخابراتی با ابعادی مشابه ماهواره‌های اینترنتی استارلینک شرکت اسپیس‌ایکس را به فضا حمل کند. چین در نظر دارد از این حامل برای انتقال سالیانه بیش از هزار ماهواره به فضا بهره ببرد. نکته جالب اینکه لانگ مارچ-۸ برای استقرار ماهواره‌ها در مداری بالاتر از مدار ماهواره‌های فعلی استارلینک طراحی شده است؛ در نتیجه ماهواره‌های چینی می‌توانند ماهواره‌های آمریکایی را پایش کنند.
این کشور پیش‌تر اعلام کرده بود قصد دارد منظومه‌ای بسیار بزرگ شامل حدودا ۱۳ هزار ماهواره اینترنتی را در فضا ایجاد کند تا بدین ترتیب با اسپیس‌ایکس و سایر رقبای خود به رقابت بپردازد.
حامل فضایی لانگ مارچ-۸
مهندسان چینی در حال حاضر در تلاش برای توسعه مدلی از حامل‌های لانگ مارچ-۸ هستند تا مرحله اول آن مانند حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) اسپیس‌ایکس قابل استفاده مجدد باشد. نسخه اصلی لانگ مارچ-۸ یک حامل فضایی ۲ مرحله‌ای با ابعاد متوسط بوده که بالغ بر ۵۰ متر طول دارد و قطر مراحل اول و دوم آن به ترتیب ۳.۳۵ و ۳ متر است.
این حامل با وزن ۳۵۶ تن می‌تواند ۴.۵ تن محموله را به مدار خورشیدآهنگ و ۸.۴ تن محموله را به مدار لئو منتقل کند. مرحله اول لانگ مارچ-۸ از اکسیژن مایع و RP-1 و مرحله دوم آن نیز از اکسیژن مایع و هیدروژن مایع به عنوان سوخت استفاده می‌کنند. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید بوده که برای استفاده در موتور حامل‌های فضایی مناسب است.
گفتنی است حامل‌های فضایی با قابلیت بازیابی علاوه بر کاهش هزینه‌های پرتاب، موجب کاستن از خطرات ایمنی ناشی از چنین فعالیت‌هایی نیز می‌شوند؛ چرا که مرحله اول حامل به جای از بین رفتن و سقوط قطعات روی زمین، در منطقه‌ای امن و مشخص فرود می‌آید.
منبع: interestingengineering
