به گزارش thinkchina، مثلا وقتی وزش باد، تابش خورشید یا بارش باران خیلی شدید است، میزان تولید انرژی از ظرفیت جذب آن بیشتر می‌شود و در نتیجه بخشی از انرژی هدر می‌رود. در مقابل، هنگامی که وزش باد خیلی ضعیف است یا تابش خورشید و یا میزان بارندگی به اندازه کافی نیست، تولید برق دچار مشکل می‌شود.
پروژه نیروگاه بادی بیداچیائو، گواژو، استان گانسو
به عنوان مثال در گانسو، میزان اتلاف انرژی بادی و خورشیدی از سال ۲۰۱۴ به بعد هر سال افزایش یافته است و در سال ۲۰۱۶ با هدر رفت ۴۳ درصدی انرژی بادی (بالاترین رکورد در سراسر چین) و اتلاف ۳۰ درصدی انرژی خورشیدی، به اوج خود رسید.
این مشکلات در حوالی سال ۲۰۱۶ تشدید و تعداد زیادی از نیروگاه‌های فتوولتائیک و توربین‌های بادی از چرخه فعالیت خارج شدند و حتی در مقطعی، ساخت نیروگاه‌های تجدیدپذیر جدید موقتا متوقف گردید.
در سال ۲۰۱۷ گانسو به عنوان منطقه قرمز سرمایه‌گذاری در بخش انرژی بادی و خورشیدی معرفی شد و تمام پروژه‌ها به حالت تعلیق درآمدند. بعدها با افزایش ظرفیت انتقال برق از گانسو به مناطق دیگر و افزایش مصرف برق در خود این استان، مشکل هدر رفت انرژی بادی و خورشیدی برطرف، و در سال ۲۰۲۰ نام گانسو از فهرست مناطق قرمز حذف شد.
همین تجارب باعث شد که از سال ۲۰۱۷ در بسیاری از مناطق چین ذخیره‌سازی انرژی به یکی از پیش‌شرط‌های مهم پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر تبدیل شود. با این کار می‌توان زمانی که عرضه بیش از تقاضا باشد انرژی مازاد را ذخیره کرد و هنگامی که تقاضا به اوج می‌رسد آن را به شبکه تزریق نمود و در واقع به شکل ۲۴ ساعته از انرژی بادی و خورشیدی بهره‌مند شد.
در ژانویه ۲۰۲۲ کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی (NDRC) و اداره ملی انرژی چین مشترکا سندی درباره ذخیره‌سازی انرژی‌های تجدیدپذیر منتشر کردند. در این سند آمده است که ذخیره انرژی نقشی حیاتی در تحقق اهداف زیست‌محیطی دارد و به‌علاوه حوزه‌ای مهم برای کسب مزیت‌های راهبردی بین‌المللی محسوب می‌شود.
بازار ذخیره انرژی تجدیدپذیر در چین با سیاست‌های حمایتی دولت رشد سریعی را تجربه کرده است. ظرفیت نصب شده پروژه‌های جدید ذخیره انرژی در این کشور تا پایان سال ۲۰۲۲ به ۷/۸ میلیون کیلووات رسید که رشد بیش از ۱۱۰ درصدی نسبت به انتهای سال ۲۰۲۱ را نشان می‌داد.
هم‌اکنون چین با پشت سر گذاشتن آمریکا، به بزرگ‌ترین بازار ذخیره انرژی و بزرگ‌ترین تولیدکننده محصولات ذخیره‌سازی انرژی در جهان تبدیل شده است.
در صنعت ذخیره‌سازی انرژی، جنگ قیمت ابتدا در بخش سلول‌های باتری آغاز شد که با مازاد ظرفیت ساختاری مواجه است. میانگین قیمت سلول‌های باتری از ۹۰/۰ تا ۱ رنمینبی (۱۳/۰ تا ۱۴/۰ دلار) بر وات ساعت در ابتدای سال ۲۰۲۳، به ۴۰/۰ تا ۵۰/۰ رنمینبی بر وات ساعت در انتهای همان سال کاهش یافت.
نمایی نزدیک‌تر از نیروگاه حرارتی خورشیدی ۱۰۰ مگاواتی با برج نمک گداخته، ساخت شرکت شوخانگ ریسورسز سِیوینگ
حتی بازار نوپای باتری‌های وانادیومی هم از جنگ قیمت در امان نمانده است.
میانگین قیمت پیشنهادی برندگان مناقصات سامانه‌های ذخیره‌سازی با باتری اکسایش کاهش وانادیومی در سال ۲۰۲۳ به ۷۷۸/۲ رنمینبی بر وات ساعت رسید که نسبت به رقم بیش از ۳ رنمینبی در سال ۲۰۲۲، کاهش قابل توجهی داشته است.
مدیر یکی از شرکت‌های فعال در این حوزه می‌گوید سه تا پنج سال دیگر مشخص خواهد شد که رهبران بازار ذخیره انرژی چه کسانی هستند و کدام‌یک محصولات بهتری می‌سازند.
روش‌های دیگری هم برای ذخیره انرژی وجود دارد. مثلا در نیروگاه ۱۰۰ مگاواتی شوخانگ ریسورسز سِیوینگ در نزدیکی دون‌هوانگ، حدود ۱۲ هزار آینه که در دایره‌هایی متحدالمرکز دور یک برج جاذب حرارت به ارتفاع ۲۶۰ متر قرار گرفته‌اند و با رایانه کنترل می‌شوند، نور خورشید را به سمت برج منعکس و آن را گرم می‌کنند. این گرما در نمک گداخته داخل انباره‌های برج ذخیره می‌شود و در زمان لازم، بخار پرفشاری تولید می‌کند که توربین مولد برق را به حرکت در می‌آورد.
در ماه اوت بخش خبری تلویزیون مرکزی چین (CCTV News) گزارش داد که سهم انرژی‌های تجدیدپذیر از کل انرژی تولید شده در چین از ۳۲ درصد در پایان سال ۲۰۲۳ به ۱/۳۵ درصد افزایش یافته است. آمارهای اداره ملی انرژی هم نشان می‌دهد که ظرفیت نصب شده انرژی‌های تجدیدپذیر در چین در سال ۲۰۲۳ از ۴۵/۱ میلیارد کیلووات فراتر رفته که بیش از ۵۰ درصد کل ظرفیت تولید برق نصب شده در این کشور را تشکیل می‌دهد و برای نخستین بار، از ظرفیت نصب شده برق حرارتی پیشی گرفته است.
با افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در سبد انرژی، ذخیره‌سازی انرژی هم نقشی حیاتی در تضمین امنیت انرژی چین پیدا کرده است و به‌ویژه فناوری‌های ذخیره بلندمدت (فناوری‌هایی که قادر به تامین انرژی به مدت حداقل چهار ساعت هستند و طول عمری حداقل ۲۰ ساله دارند) به‌شدت مورد توجه قرار گرفته‌اند.
مدیر یکی از شرکت‌های تولیدکننده تجهیزات انرژی‌های تجدیدپذیر معتقد است که با توجه به وسعت فراوان چین، به احتمال زیاد انرژی پاک به منبع اصلی تولید برق در این کشور تبدیل خواهد شد؛ البته در صورتی که نوآوری و کاهش هزینه در فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی ادامه یابد و شرکت‌های فعال در این عرصه هم از این فناوری‌ها استقبال کنند.
او می‌گوید هنوز مناطق وسیعی در شمال غرب وجود دارد که به انرژی بادی یا خورشیدی مجهز نشده، و مطمئنا می‌توان بخشی از این مناطق را به تولید انرژی تجدیدپذیر اختصاص داد. اگر فناوری ذخیره‌سازی به سطحی برسد که بتوان انرژی پاک تولید شده در روز را برای استفاده در ساعات شب ذخیره کرد و در تمام اوقات شبانه‌روز به این منبع انرژی دسترسی داشت، آیا نمی‌توانیم مصرف سوخت‌های فسیلی برای تولید انرژی را به‌کل کنار بگذاریم؟
منبع: thinkchina
