به گفته این وزارتخانه، ۵G-ATG بر اساس فناوری ارتباطات تلفن همراه عمومی G5 با راهاندازی ایستگاه‌های مخصوص و آنتن‌هایی در طول مسیر هواپیما، یک لینک ارتباطی میان زمین و هواپیما برقرار می‌کند و بدین ترتیب مسافران می‌توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند.
در یک شبکه ATG، هواپیما به عنوان یک هات‌اسپات عمل می‌کند که مسافران به آن متصل می‌شوند و سیگنال از برج‌های سلولی واقع در زمین به هواپیما در آسمان و بالعکس انتقال می‌یابد. این امر به مسافران امکان می‌دهد در طول پرواز به اینترنت دسترسی داشته باشند.
۵G-ATG یک فناوری برای دستیابی به اینترنت هوایی با کیفیت بالا و همچنین یک برنامه تجاری جدید برای G5 و سایر فناوری‌های نوین در زمینه اینترنت هوانوردی است که در دوران ۳G و ۴G قابل دستیابی نبود. میانگین سرعت یک هواپیمای مسافربری غیرنظامی حدود ۸۰۰ الی ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت است و گفته می‌شود فناوری فعلی قادر است هواپیماهای با سرعت ۱۲۰۰ کیلومتر در ساعت را ردیابی کند.
شبکه هوا به زمین در هوانوردی
شبکه هوا به زمین در هوانوردی به سامانه‌ای اطلاق می‌شود که میان هواپیما و ایستگاه‌های زمینی ارتباط برقرار می‌کند. این نوع شبکه به طور گسترده در صنعت هوانوردی مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا به خلبانان و هدایت‌کننده‌های ترافیک هوایی امکان می‌دهد اطلاعات مهم را به سرعت و به طور موثر تبادل کنند.
به طور معمول، شبکه‌های هوا به زمین از ترکیب ارتباطات رادیویی و لینک‌های داده دیجیتال برای تسهیل ارتباط بین هواپیما و زمین بهره می‌برند. این ارتباطات برای کمک به خلبانان در جهت‌یابی، اجتناب از برخورد با هواپیماهای دیگر و برنامه‌ریزی مسیرهای پرواز ضروری است.
به علاوه، یکی از کاربردهای رایج شبکه های هوا به زمین، استفاده در سامانه‌های کنترل ترافیک هوایی است. خلبانان با برقراری ارتباط با هدایت‌کننده‌های ترافیک هوایی روی زمین، می‌توانند به‌روزرسانی‌هایی را در مورد شرایط آب و هوایی و ترافیک دریافت کنند، از خطرات احتمالی مطلع شوند و از دستورالعمل‌های مربوط به مراحل فرود و برخاست باخبر شوند.
منبع: globaltimes
