در همین راستا اسپیس ایپاک به تازگی آزمایش احتراق موتور سوخت مایع حامل خود را انجام داده است.
موتور این حامل موسوم به لانگ‌یان-۷۰ (Longyun-70) که از جنس فولاد بوده و ۴.۲ متر قطر دارد، از اکسیژن مایع و متان به عنوان سوخت بهره می‌برد. این موتور توسط شرکت دیگری در چین به نام جیوژو یونجیان (Jiuzhou Yunjian) که در زمینه توسعه موتور حامل فضایی فعالیت دارد، ساخته شده و آزمایش احتراق آن نیز در محل همین شرکت در استان آنهوئی (Anhui) صورت گرفته است. آزمایش‌های اخیر شامل آزمایش احتراق و راه‌اندازی مجدد و نیز احتراق پیشرانه در سطوح پایین بود.
حامل فضایی اسپیس ایپاک با طول ۶۴ متر، قادر به حمل ۶.۵ تن محموله به ارتفاع ۱۱۰۰ کیلومتری زمین است و تا ۲۰ بار قابل استفاده مجدد خواهد بود. این در حالی است که حامل دو مرحله‌ای استارشیپ دارای ۱۲۰ متر طول بوده و می‌تواند ۱۰۰ تن محموله را به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری زمین منتقل کند.
اسپیس ایپاک علاوه بر الهام گرفتن از استارشیپ در طراحی این حامل، از رویکرد تعیین شماره سریال هم در پرتاب‌های مجدد آن استفاده خواهد کرد؛ سبکی که اسپیس‌ایکس برای پرتاب‌های مجدد استارشیپ در نظر گرفته است و اکنون نیز در اولین حامل قابل بازیابی خود یعنی فالکون-۹ (Falcon-9) به کار می‌گیرد. در واقع به بوسترهای بازگشت‌پذیر فالکون-۹ در هر بار پرتاب، یک شماره سریال تعلق می‌گیرد.
این استارت‌آپ چینی ماه اوت سال ۲۰۲۲ موفق به جذب سرمایه برای ساخت حامل خود شده بود که البته میزان آن را مشخص نکرد. شرکت اسپیس‌ایکس با مدیریت ایلان ماسک، حامل استارشیپ را برای هدف نهایی حمل و نقل به ماه و سپس مریخ توسعه می‌دهد. اسپیس ایپاک نیز در بیانیه‌های خود اعلام کرده است در نظر دارد ضمن ایجاد امکان حمل و نقل بین سیاره‌ای، بازارهایی از جمله گردشگری فضایی، ساخت ایستگاه فضایی و کاوش در اعماق فضا را هدف قرار دهد.
منبع: spacenews
